Wederopstanding

8 mei 2019 - Lardosa, Portugal

Lieve lezers, ik wil jullie bij dezen hartelijk danken voor het medeleven en de steunbetuigingen rond de ongelukkige val die ik zaterdag maakte bij het binnenlopen van Castelo Branco. Hartverwarmend! De stapels brieven hebben hun weg gevonden naar het postvak van mijn rugzak. Ik kan die brieven helaas niet persoonlijk beantwoorden, want wij zijn alle dagen aan het werk. Ik hoop op begrip hiervoor! De bloemen heb ik overgedragen aan het dankbare personeel van de jeugdherberg waarin wij verbleven. Ik werd ook heel erg geraakt door de vele medische adviezen die ik mocht ontvangen. Een trouwe volger stelde voor om een exo-skelet aan te schaffen (zie foto), maar helaas, die dingen waren overal uitverkocht, dus die vlieger ging niet op. 

We hebben, zeer tegen onze zin, vanwege Het Ongeluk twee rustdagen opgenomen. Ik heb veel  geluierd en gelezen, met mijn gekwetste been omhoog, Maarten was actiever en heeft de stad verkend. Vandaag hebben we onze tocht hervat, en  toch weer 26 km. gelopen. Het was spannend, zeker in het begin. Hoe gedraagt mijn rechterbeen zich? Heb ik voldoende rust genomen? Het ging eigenlijk boven verwachting. Weinig pijn, wel stijve spieren. Mijn tempo was lager dan dat van mijn broer, maar anders had ik de Slangenarenden en de Rode Wouw misschien wel niet gezien. In totaal vier arenden!!!! En toen ik uit blijdschap "wauw!" zei, verscheen de Wouw.

Wat het lopen betreft: ik had mijn kwetsuren behandeld met arnicazalf en mijn enkel strak afgeteept (ik ga geen moeite doen om dat woord goed te spellen). Het liefst zou ik voetoverheveling toepassen, van mijn belaste naar mijn belastingvrije voet, maar Europese regels staan dat in de weg.

Maarten vindt overigens dat ik veel te weinig aandacht besteed aan zijn lijdensweg. Dat ga ik nu goedmaken. Mijn broer heeft al vanaf de eerste dag last van blaren en ziet zich elke dag gedwongen om prikacties uit te voeren. Zo, dan weet u dat. 

Wij strompelen nu door een ander landschap dan bezuiden de Tejo. Het land is minder leeg, er zijn meer dorpen en stadjes en die hebben alle veel minder sfeer dan we gewend waren, maar er is waarschijnlijk wel meer welvaart.

Vandaag hadden we weer eens regen. Nu is die voorbij, maar de temperatuur is flink gedaald. Het is lang geleden dat we een wollen borstrok moesten aantrekken. Morgen en overmorgen zullen we die ook nodig hebben, maar daarna wordt het weer beter.

Foto’s

5 Reacties

  1. Glynn:
    8 mei 2019
    Heel veel medelijden met alle blessures dat jij en Maarten oplopen. Om een goed gevoel te krijgen hoe erg het is voor jullie gaan Monique en ik vandaag een lange, oncomfortabel tocht maken - Business Class reizen naar Japan!!! Ha ha. Veel plezier, en ik zie je in juni (mits jullie niet te veel rustdagen nemen).
  2. Anneke Welschen van Alphen:
    8 mei 2019
    Gelukkig geen robotachtige verschijnselen bij jou! ( zie foto).
    De humor zit nog en weer in je verhalen. Houden zo!
    Extra groeten aan broer Maarten, of krijgt hij ook zoveel post?
    Goeie reis verder!
  3. Fons:
    8 mei 2019
    Wat een geluk, dat je geen echt kneusje bent en dat je weer vrolijk kunt doorstrompelen. Wel wat liever zijn voor je broer, want jouw been hoeft er niet eens af en hij moet elke dag op de blaren zitten. Zo, dat gelamenteer heb ik even mooi doorgeprikt.
  4. Eric en Ellenmieke:
    8 mei 2019
    Hoi, Jan en Maarten,

    Jan,,
    Wat een geluk, dat de blessure meevalt. Je kunt er zelfs vrij pijnloos mee lopen. Wel voorzichtig zijn. Niet forceren.
    Alle aandacht naar de blessure. Maak hem tot BLESSIRE.
    En alle vogels zijn dan even jouw hofhouding.
    Wij lopen in gedachten een stukje met je mee.
    Eric en Ellenmieke
  5. Jonne Christensen:
    8 mei 2019
    Hebben jullie nog nooit van blarenpleisters gehoord? Die werken fantastisch!