Hoogopgeleide wijnranken en andere zaken

Inmiddels zijn we de Douro overgestoken, een van Portugals grote rivieren. De dag daarop liepen we door een gebied dat volledig op de schop genomen is voor de wijnbouw. Op elke helling zijn terrassen aangelegd. Zie foto. Wij hadden helaas geen tijd om een terrasje te pikken, want we moesten verder. We wisten dat we over het tracé van een spoorlijn gingen lopen en we wilden profiteren van het dalurentarief. Dat lukte. De navigatie viel mee, want er waren kruistekens. Zie foto. Na vele kilometers liep het spoor dood in Vila Real en daar bleven we toen maar.

Vandaag gingen we een bergrug over, net als drie dagen geleden. Beide keren moesten we 700 m. stijgen. Op de eerste bergrug passeerden we een norse Portugese herder met twee valse honden die een uitval deden naar mijn kuiten. Ik kon daar gelukkig letterlijk een stok voor steken.

Het blijft oppassen met navigeren, voor je het weet loop je verkeerd. Mijn leidraad is en blijft de telefoon, die halverwege de miďdag moet draaien op de powerbank, omdat de eigen accu dan leeg is.

Maar eergisteren bleek de etappe niet in mijn telefoon te staan. Paniek! Dan maar lopen volgens de beschrijving in het boekje. Tijdrovend en riskant, en zo kon het gebeuren dat we bijna in Ermelo belandden. Zie foto. Maar alles kwam goed en we leven nog. We liepen lange tijd over een smal muurtje langs een klein bevloeiingskanaal met aan de andere kant een ravijn waarin een woest kolkende rivier stroomde. Heel idyllisch, maar best eng. Eén misstap en je bent er geweest. Op sommige plaatsen was het muurtje ingezakt en daar moesten we uiterst voorzichtig zijn.

Deze tocht is sowieso alleen geschikt voor geoefende wandelaars die ervaring hebben met het lopen in bergachtig terrein. Op een asfaltweg is het nog wel te doen, maar op onverharde paden moet je heel goed uitkijken waar je je voeten neerzet. De wandelpaden worden niet onderhouden. Vaak zijn ze erg ongelijk door geulen die door regen worden ingesleten. En je hebt voortdurend te maken met losse keien, klein en groot, waarop je heel gauw wegglijdt. En dan zijn er nog de dennenbossen. Net zo erg als eucalyptus. Dennen laten van alles op de grond vallen: stukjes schors, naalden, takken en takjes, dennenappels, en over al die dingen kun je uitglijden, vooral bij het dalen. Wij verkeren hier voortdurend op een hellend vlak, dus het is altijd oppassen! 

In dit gebied zijn de dalen vrij dicht bevolkt. De stadjes en dorpjes liggen dicht bij elkaar. Er wordt aan wijnbouw gedaan, maar je ziet ook akkers en weilanden, geen van alle echt groot. Af en toe passeren we een oud kerkje. Wijnstokken worden soms heel hoog opgeleid. Gesnoeide platanen zijn de ankerpunten voor de leidraden. Soms zijn de draden over de weg heen gespannen. Zie foto. In de dalen stromen heldere beken waarvan het water ingenieus wordt afgetapt om akkers en weilanden te bevloeien. Overal hoor je water stromen door oude kanaaltjes die prachtig zijn ingebed in het landschap.

Op de berghellingen staan dennenbossen. Soms zie je zakken aan de bomen hangen waarin hars wordt opgevangen die uit een geschild deel van de stam stroomt. Boven een bepaalde hoogte staan geen bomen meer. Daar zie je gele en witte brem, witte struikhei en paarse hei. Vanaf de (vlakke en brede) top van de bergen kun je heel ver kijken. Dan lijkt het land onbewoond te zijn omdat je over de dalen heen kijkt.

Vanmiddag kwamen we in een hooggelegen bergdorp, in the middle of nowhere zeg maar, bij toeval terecht in een restaurant waar we heerlijk gegeten hebben. We betaalden 18 euro voor bier, soep, hoofdgerecht, salade, toetje, koffie, een karaf rode wijn, en een likeurtje - voor twee personen. We geven het adres graag door. Gisteren dronken we ergens een biertje en de vrouw die ons bediende had zo veel ontzag  voor onze onderneming dat we niet mochten betalen. Zo blijven de kosten beheersbaar!

Op weg naar ons onderkomen van vandaag zagen wij runderen met enorme horens. Zie foto.

Hartstikke leuk land, Portugal.