We hebben het gehaald!

1 juni. Vandaag hebben we de eerste andere pelgrims ontmoet. Twee jonge Duitse vrouwen die een kort deel van de Camino lopen omdat ze hun kleine kinderen niet te lang alleen kunnen laten. De route is makkeijk te volgen: overal staan gele pijlen. Heel prettig om niet steeds op de telefoon te hoeven kijken. Op weg naar Cea passeerden we bar Cesar waar we in 2016 een aangenaam uurtje doorbrachten. Cesar kwam als vrachtwagenchauffeur vaak in Nederland en Duitsland. Hij is een gulle, warme man die je wijn en brood met kaas aanbiedt zonder er iets voor te vragen. Je kunt wat geld in een pot stoppen als je dat wilt. Daarna zijn we in een zinderende hitte (het werd die dag 35°) doorgelopen naar Cea waar we een ongeïnteresseerde herbergvader uit zijn slaap haalden. In de herberg ontmoetten we nog twee jonge Duitse vrouwen. We zijn met zijn allen neergestreken op een terras en kregen ook nog gezelschap van een ouder Duits echtpaar. Zo onstond er weer wat evenwicht in de leeftijdsopbouw. Die Duitsers hebben de naam zeer gedisciplineerd te zijn. Nou dat is dus niet zo. Zij gaan véél vrijer met de regels om. Zo hebben ze zich met een taxi omhoog laten brengen om een lange steile helling te ontlopen, een klim van 270 meter die wij op eigen kracht volbrachten, terwijl de temperatuur opliep. 's Avonds hebben we met de hele groep gezellig samen gegeten. Je moet daarbij wel de tijd in de gaten houden, want in een albergue moet je om 22 uur binnen zijn en om 22.30 uur gaat het licht uit.

2 juni. Alle Duitsers gingen niet verder dan Castro Dozon, waar een albergue is. Een wandeling van 14 km. Wij wilden verder komen en eindigden na 32 km. in Lalin, in een luxe herberg waar we de enige gasten waren. We konden kiezen uit drie stapelbedden en er was de beste douche van de hele camino en er was een bidet, niet te verwarren met een Baudet. Die zie je relatief weinig. Jammer, wij zijn dol op het bidet want je kun er zo heerlijk je voeten in koelen. 

3 juni. Op een wandeling van 25 km. die ons vaak door mooie loofbossen en over holle wegen voerde, werden we ingehaald door een jongeman die later in hetzelfde logement bleek te verblijven als wij. We raakten daar met hem aan de praat. Mathis werkt als journalist bij de WDR en doet een camino van een week, omdat zijn werk lange afwezigheid niet toelaat. Hij heeft al meer camino's gelopen. Hij is een vlotte prater, een snelle denker, hij heeft een brede belangstellig en spreekt goed Spaans en vloeiend Engels. De ideale schoonzoon. Hij werd de volgende dag 30, en om 24 uur hebben we dat met zijn drieën gevierd. Mooie avond. Iets te veel gedronken en iets te laat naar bed. 

4 juni. Het zou behoorlijk gaan regenen, maar er verschenen al snel gaten in de bewolking en het werd een mooie dag. Toen we 'smiddags op een terras zaten en verder praatten met Mathis en een leuk Amerikaans echtpaar kwam er nog een Amerkaan bij, van een jaar of vijftig, topfit en goedlachs die al 1300 km. gelopen had. Hij had wel eens 40 km. op één dag gedaan.... 

Omdat we bijna aan het eind van onze camino waren, hebben we heerlijk gegeten en geslapen bij een wijnmeneer. Wijnboer kun je hem niet noemen. Hij heeft jarenlang een hotel gedreven in Engeland en spreekt mooi verzorgd Engels. En nu heeft hij een wijngaard. Wij kregen een heerlijk maal voorgeschoteld, bestaande uit een crèmige soep van ik weet niet hoeveel groenten, die 3 uur had staan pruttelen. Heerlijk! Daarna aten we varkenshaasje met bordelaisesaus, courgette en gebakken aardappelschijfjes. Heerlijk! Het varken van het haasje had nooit op stal gestaan en is in de laatste maand voor de slacht gevoerd met kastanjes. Deze varkens hebben alle een eigen nummer, net zoals wij een persoonlijk BSNnummer hebben. Als dat niet exclusief is! 

5 juni. Hoera, we hebben het gehaald, we zijn in Santiago de Compostela! We hebben een afstand van 1220 km. afgelegd en zijn bijna twee maanden onderweg geweest. Nu zitten we in een hotel dat iets te ver van het centrum af ligt, maar we hadden weinig keus. De hotels in Santiago zijn vol vanwege een congres van 2000 artsen. Het is koud en nat in de stad, maar dat deert ons niet: wij zijn opgetogen, want we hebben zojuist onze oorkondes opgehaald. Gisteren hebben we foto's gemaakt van de gevel van de kathedraal die jarenlang schuilging achter steigers en plastic. Nu zijn ze het interieur aan het restaureren. We waren even binnen, maar er staan zo veel steigers dat je geen beeld krijgt van de ruimte. We hebben wel de Portico de la Gloria bezichtigd die ook jarenlang in restauratie was en pas in 2018 toegankelijk werd voor het publiek. Prachtig, maar jammer dat ik geen foto's mocht maken. Daarom hierbij enkele plaatjes uit een folder. Er zijn heel veel pelgrims in de stad die vandaag allemaal verregenen. Net als wij trouwens. Sjonge, wat zijn we nat geworden. Straks ontmoeten we onze Duitse kennissen en daarmee sluiten we de camino af. Zal nog niet meevallen, ook al verlangen we langzamerhand naar huis. Morgen om 12.30 uur landen we op Schiphol, deo volente.