Lopend verhaal met rustdag

Waar zal ik eens beginnen? We hebben in totaal pakweg 250 km gelopen en zijn nu in Evora, een stad met een mooi oud centrum. We hebben vandaag een rustdag genomen, de eerste. Dat was een verstandig besluit, want onze voeten zijn behoorlijk gemangeld en ik heb last van buikkrampen. Maar verder is alles goed. We bezochten de restanten van een Romeinse tempel, en verschillende kerken en musea, en ook een kapel die vrolijk gedecoreerd was met schedels en botten. Misschien een idee voor thuis. Vandaag is het koud weer, met afwisselend zon en regen, en morgen wordt het nog erger, dat wil zeggen méér regen. Maar dan hoeven we slechts 28 km. te lopen en dag erop wordt het alweer beter. We verblijven nu in een vooroorlogs ingericht pension dat gedreven wordt door twee oude dames. De nacht ervoor sliepen we in een B&B van Nederlandse mensen waar wij als vorsten behandeld werden. De heer des huizes had een heerlijk paasmaal bereid van geit en couscous met avocadosaus, en het dessert was gemaakt door de kleinkinderen die vakantie vierden in het landhuis van opa en oma. We zaten met zijn tienen aan tafel. De open haard brandde, de wijn vloeide rijkelijk en er was veel gespreksstof. We gingen dus veel te laat naar bed en konden slechts met moeite afscheid nemen van de hartelijke mensen, de honden en de ooievaars. Vóór we op dit adres aankwamen, liepen we in prachtig zonnig weer door een open landschap, als altijd helemaal alleen, waarbij we kort na elkaar twee rivieren moesten oversteken. Waarom hadden die verdomde Romeinen daar geen bruggen gebouwd? Een dag eerder waren we al over een degelijke Romeinse brug gelopen en dan mag je toch verwachten dat dat steeds zo gaat. Maar nee, ze moesten hun geld weer zo nodig investeren in een nutteloze tempel. 

De mooie, oude landschappen worden hier wel steeds meer verdrongen door grootschalige landbouw. Je ziet op veel plaatsen kolossale sproeiinstallaties die rond één punt cirkelen en zo een terrein van wel 250 m. in doorsnee kunnen besproeien met water en/of bestrijdingsmiddelen (zie foto). En op steeds meer plaatsen legt men grote olijfgaarden aan, met bomen dicht op elkaar geplant, die machinaal geoogst kunnen worden en kilometers tuinslang ernaast om ze te bewateren. De jonge aanplant ziet eruit als een oorlogskerkhof (zie foto)

Maar het oude landschap wordt soms ook beschermd. Enkele dagen geleden liepen we door een soort steppegebied, waar ik de Kleine Trap, een zeldzame hoender, dacht te horen. En dat werd bevestigd door de boswachter die daar rondreed en mij aansprak. Hij attendeerde mij ook nog op een bijzondere valk die daar broedde en toen we die ook echt zagen kon mijn dag niet meer stuk. En o ja, we zagen ook nog een dinosaurus, op weg naar Santiago (zie foto)