Kroegentocht

Nog twee dagen te gaan naar Santiago. Nu niet Verstappen!
Zelfs bij mooi weer, zoals de laatste drie dagen, blijft het oppassen. We lopen door een prachtig landschap, over holle wegen, door bossen waarin de eiken langzaam plaats maken voor eucalypti. Het pad bestaat vaak uit stenen en keien van verschillende grootte. Je moet je voeten goed neerzetten, want voor je het beseft ga je onderuit.
Zondag was ik jarig. Bij het ontbijt werd ik toegezongen en verrast met een verjaardagstaart! En 's avonds waren er zelfs cadeautjes, van Maarten, Vanessa en Txabi! Het was een mooie dag, temeer omdat het de eerste zonnige dag was na negen dagen regen (!).
Txabi is een Bask die een aantal dagen met ons meegelopen heeft. Gisteren is hij afgehaakt vanwege een blessure die hem dwong om wat kortere etappes te lopen. We zullen hem ongetwijfeld weer zien in Santiago. Txabi houdt van lekker eten. Op een van de vele regendagen heeft hij een break ingelast, zich laten verwennen met heerlijke maaltijden, en zichzelf daarna gestraft met een etappe van 51 km. Zo iemand: alles of niets. Txabi heeft ons elke dag dat hij met ons op trok geholpen bij het zoeken naar goede restaurants en slaapplaatsen. Hij was onbetaalbaar.
Wat slaapplaatsen betreft: we zitten nu in een zéér sfeervolle casa rural (zie foto). We moesten wel: anders werd het voor de derde keer achter elkaar een albergue. We waren er per ongeluk aan voorbij gelopen, kwamen ruim 4 km verderop in een ander dorp, en zijn toen met een auto opgehaald. Morgen brengt de auto ons weer naar dat dorp. Dat betekent A dat we vandaag 30 km hebben gelopen, en B dat er voor morgen nog maar 13 km zijn te gaan naar Santiago, waar onze onvolprezen Vanessa een hotel geregeld heeft.
Het is moeilijk om dit verhaal chronologisch te vertellen, temeer omdat we zojuist héérlijk gegeten en gedronken hebben (forel uit een nabije rivier, met een excellente witte wijn en een nog betere rode wijn bij het plankje met lokale kazen, hmmm...)
Nu het toch over eten gaat: het pelgrimsmenu is goed, en kost niks (9€), maar elke dag linzensoep en een biefstukje met frites wordt op den duur wat eentonig. En Spanje is niet zo goed in groenten. Daarom eten we waar het kan een ensalada mixta en/of sinaasappels. Zie foto.
We hebben op de regendagen geleerd dat je alleen kunt overleven door elke bar in te duiken die je onderweg tegenkomt. De koffie is steeds meer verdrongen door rode wijn. Rode wijn helpt bij het nemen van moeilijke besluiten. Als het er echt om spant drinken we een glas Baileys. Dat is de invloed van Vanessa die daar ervaring mee heeft. Zo wordt deze Camino steeds meer een kroegentocht.
Een heel bijzondere bar is El Rincón in A Albergueria. Die is van boven tot onder bekleed met schelpen waarop passerende pelgrims hun namen hebben geschreven. Zie foto. Wij hebben dat ook gedaan.
En dan is er de bar van César, een grote, hartelijke, extraverte man. We hebben genoten van zijn zelf gemaakte wijn. Zie foto. EN ik heb samen met hem mondharmonika gespeeld. Was leuk!