Over de helft!

Wat is er vandaag en gisteren weer veel gebeurd! Zo moesten wij gisteren weer een Dnjepr oversteken, en verder heeft Maarten mij de les gelezen. Ik wees hem op een enorm kubusvormig rotsblok, en hij zei: "Ja, maar delen, ho maar. Jij houdt altijd alles alleen voor jezelf, egoïst!" Ja, zulke opgekropte gevoelens komen naar boven na drie weken samen wandelen.Terwijl we toch wel proberen om niet al te close te worden. Zo hebben wij ongewild, maar het kon niet anders, twee keer in een tweepersoonsbed moeten slapen. Een penibele situatie die wij hanteerbaar maakten door onze slaapzakken te gebruiken. Zo voorkwamen we dat we in diepe slaap in elkanders armen terechtkwamen.
De laatste dagen duiken er allerlei mensen op die we uit het oog verloren waren, zoals de vier Zwitsers en de Elzassers die we een week niet gezien hadden. En Overste Karremans en zijn vrouw. Wij noemen hem zo omdat hij een lichtgewicht karretje voorttrekt met daarop de bagage van twee personen. Bij moeilijke punten, zoals de oversteek van de Wolga en de Dnjepr nemen ze de bagage op de rug, tillen het karretje over de rivier en gaan daarna weer verder. Ze zijn zeer methodisch en zeer Duits. Mevrouw Karremans was boos, want haar schoenen van 140 euro waren stuk gegaan. Maar ze liet het er niet bij zitten!....enzovoorts. Ik heb haar op subtiele wijze naar een ander gespreksonderwerp toe geloodst. Ik geloof niet dat ze ze geniet van de tocht. Het is geen vakantie, maar een project.
Dat zegt Maarten ook steeds. Dit is geen vakantie, maar een project. Maar hij kan gelukkig wel genieten van de dertig gieren die boven ons cirkelen en van de twee vossen die keihard wegrenden toen ze ons zagen.
We hebben er nu de helft van de tocht opzitten. Nog maar 500 km naar Santiago.
Maar eerst even bijkomen in Salamanca waar we onze eerste rustdag opnemen.