Houdt het dan nooit op?
27 april 2016 - San Pedro de Rozados, Spanje
Wat we ook doen, hoe ver we ook lopen, we komen maar niet van die Romeinen af. Telkens weer wordt het landschap ontsierd door Romeinse mijlpalen, en vandaag liepen we over een hobbelig geplaveide Romeinse brug Salamanca binnen. Houdt het dan nooit op?
Gisteren overnachtten we in een van de mooiste en prettigste hostals tot nu toe. De uitbaatuitbaatster, mevrouw Maria del Carmen de la Iglesia Hernandez Salas Pombo, zeg maar Truus, zag mij op mijn smartfoon in de weer met vogels en kwam daarop met een gedegen Spaans vogelboek aanzetten. Ze wees enthousiast allerlei vogels aan en gaf daar in rap Spaans commentaar bij. Ik snapte het niet, maar het schiep een band. En de andere klanten maar wachten op hun koffie!
De service in dit hostal was ongekend. Zo stond er in onze kamer TV met daaronder een serie erotische videobanden. Wel jammer dat de videorecorder ontbrak. Ik heb nog getracht ze via blue tooth op mijn smartfoon te bekijken, maar dat lukte niet.
In dit onvolprezen hostal maakten we kennis met nieuwe pelgrims. Zo ontmoetten we twee broers uit Zuid Korea. Ze waren ongeveer net zo oud als wij, maar waren vier dagen later gestart en lopen soms 40 km. per dag. Onvoorstelbaar. Veruit de meeste pelgrims (of wandelaars, lang niet iedereen loopt met spirituele intenties) zijn 50+, en de meeste zijn man. De vrouwen die we tegenkomen lopen bijna allemaal met hun echtgenoot. De uitzonderingen zijn Doris uit Zwitserland mit ihre drei Männer, en Vanessa, de jonge Ierse die afgehaakt is vanwege de nattigheid.
En nu dan Salamanca. Totaal anders. Prachtige, bruisende stad, veel jonge mensen. Weer heel anders dan de slaperige dorpjes waar we verbleven en waar het leven leek stil te staan.
Om toch weer even de Romeinen erbij te halen, die dachten daar heel anders over. Salamanca is een oude Romeinse plaatsnaam. Sal is het Latijnse woord voor zout en manca betekent ontbreken (mankeren). Dus Salamanca = zouteloze plaats(!) Zo, hebt u weer wat geleerd.
Gisteren overnachtten we in een van de mooiste en prettigste hostals tot nu toe. De uitbaatuitbaatster, mevrouw Maria del Carmen de la Iglesia Hernandez Salas Pombo, zeg maar Truus, zag mij op mijn smartfoon in de weer met vogels en kwam daarop met een gedegen Spaans vogelboek aanzetten. Ze wees enthousiast allerlei vogels aan en gaf daar in rap Spaans commentaar bij. Ik snapte het niet, maar het schiep een band. En de andere klanten maar wachten op hun koffie!
De service in dit hostal was ongekend. Zo stond er in onze kamer TV met daaronder een serie erotische videobanden. Wel jammer dat de videorecorder ontbrak. Ik heb nog getracht ze via blue tooth op mijn smartfoon te bekijken, maar dat lukte niet.
In dit onvolprezen hostal maakten we kennis met nieuwe pelgrims. Zo ontmoetten we twee broers uit Zuid Korea. Ze waren ongeveer net zo oud als wij, maar waren vier dagen later gestart en lopen soms 40 km. per dag. Onvoorstelbaar. Veruit de meeste pelgrims (of wandelaars, lang niet iedereen loopt met spirituele intenties) zijn 50+, en de meeste zijn man. De vrouwen die we tegenkomen lopen bijna allemaal met hun echtgenoot. De uitzonderingen zijn Doris uit Zwitserland mit ihre drei Männer, en Vanessa, de jonge Ierse die afgehaakt is vanwege de nattigheid.
En nu dan Salamanca. Totaal anders. Prachtige, bruisende stad, veel jonge mensen. Weer heel anders dan de slaperige dorpjes waar we verbleven en waar het leven leek stil te staan.
Om toch weer even de Romeinen erbij te halen, die dachten daar heel anders over. Salamanca is een oude Romeinse plaatsnaam. Sal is het Latijnse woord voor zout en manca betekent ontbreken (mankeren). Dus Salamanca = zouteloze plaats(!) Zo, hebt u weer wat geleerd.
We lezen niets meer over regen, dus waarschijnlijk hebben jullie zelfs het mooie weer ingehaald. Wij gaan jullie niet meer inhalen, want onze kilometerteller kent alleen maar km en mi, maar geen RM, dus dat schiet niet op.
11 mei zal ik in Salanmanca zijn met een reisgezelschap, vervoer en logies geregeld maar desalniettemin toch erg vermoeiend (gezien onze leeftijd), om 8 uur 's morgens in de bus zitten en elke avond koffer pakken. 12 mei in Leon en 13 en 14 mei zitten we in Santiago de Compostela in hotel Apostol. Waar jullie dan zitten weet ik niet. Wij gaan verder naar Portugal. We kunnen wel van het landschap genieten, hoeven niet zelf te rijden. Inde steden wandelen en architectuur en schoonheid zien is ook genieten.
Ik blijf jullie tot 9 mei volgen, heb nog geen smartphone.