Hard werken

Sinds enkele dagen zien wij geen teken meer, geen enkel bordje of pijl, dat verwijst naar de camino naar Santiago. Wij varen op ons Duitse gidsje dat er eigenzinnige opvattingen op na houdt, maar zo veel mogelijk het asfalt vermijdt en onverharde paden kiest. Wij delen dit uitgangspunt, maar er kleven ook nadelen aan. Je mist bijvoorbeeld heel gemakkelijk een afslag en soms is het pad dat je moet volgen volledig overwoekerd door brem en bramen. Dat overkwam ons (zie foto's). 

Vandaag hadden we een loodzware etappe van 33 km. met een stijging van 500 m. We gingen om 07.30 lopen en kwamen rond 20.00 u. aan in ons logement. Voor een deel hadden we deze late aankomst aan ons zelf te wijten: te vaak en te lang gerust in het tweede en zwaarste deel van de tocht. Mijn voet is nog niet volledig hersteld, dus dat maakte het lopen er niet lichter op, maar Maarten heeft gelukkig geen last meer van zijn blaren. Zijn prikacties zijn verleden tijd! We zijn nu in Guarda, een verrassend mooie en sfeervolle stad, waar we helaas niet van kunnen genieten, want we moeten morgen weer verder. Dat is toch wel een nadeel van een tocht als deze. Overigens blijft het landschap mooi en heel afwisselend. Vandaag konden we bijvoorbeeld genieten van prachtige vergezichten en we moesten ook nog een rivier doorwaden. Dat is zo gewoon geworden dat ik er geen foto van heb gemaakt. We hebben vandaag wel gezien waar zo'n rivier vandaan komt: gewoon, uit de grond! Heerlijk fris water waarmee we onze veldfles vulden. Gisteren verbleven we in Belmonte. Ook een mooi plaatsje met een aardig kasteel en wat oude kerkjes. Even buiten Belmonte passeerden wij een oude toren waarvan de functie onduidelijk is. Het stelt historici voor raadsels. Volgens ons is het een bolwerk dat deel uitmaakte van de Atlantikwall en gebouwd is door Albert Speer. Zie foto.

Ik blog weer eens enorm achter de feiten aan, want na het vreselijke Fundão bereikten wij Covilhã, een aardige universiteidsstad, waar een Tuna festival werd gehouden. Tuna's zijn muziekgroepen van Spaanse en Portugese studenten, die in een eeuwenoude traditie staan. Heel erg leuk!  Zie foto's. Covilhã is tegen een bergrug aan gebouwd en kent daardoor een groot verschil in hoogte, maar daar hebben ze wat op gevonden: openbare liften. Wij konden daar fijn gebruik van maken bij het verlaten van de stad. Zie foto. 

Toen we twee uur geleden Guarda in liepen, kwamen we langs de gevangenis. Daaruit stegen heerlijke geuren op: de bajesklanten krijgen goed te eten! Inmiddels hebben wij ook een heerlijke maaltijd achter de kiezen: groentensoep, Portugese bloedworst en meloen met port. Hmmmm!