Een goede start

Na een goede vlucht zijn mijn broer Maarten en ik gisteren geland in Faro. Maarten had berekend dat we om 21 uur zouden aankomen bij het hotel in Vila Real de Santo António en dat kwam aardig overeen met de werkelijkheid. We waren er om drie voor negen. Op zo'n broer kun je bouwen! Even daarvoor was het donker geworden en dan lijkt het leven op te houden in Portugal: er was niemand meer op straat. Niet ver van ons hotel hebben we heerlijk gegeten en toen we gingen slapen was het al na middernacht. Vanochtend begon het echte werk: de eerste etappe, naar Castro Marim. We liepen door een mooi landschap, maar wel pal naast een autoweg met veel verkeer. Niet leuk. Gelukkig konden we na enkele kilometers een landweg nemen door een natuurgebied met veel water en vogels dus veel watervogels zoals kluten, steltkluten, tureluurs en futen (leuk hè, al die uus), flamingo's, lepelaars en bijeneters en een hop en zo kan ik nog uren doorgaan. Het wandeltempo leed daaronder, want we stonden vaak stil om te turen (weer een u), en zo ontstond er een vogellijst waar je U tegen zegt. Wij waren niet alleen want we moesten aan de kant voor een konvooi van vijf Landrovers vol toeristen op safari. Vreemd genoeg stopten ze nergens. We bereikten Castro Marim tegen lunchtijd en gooiden er een uitsmijter tegenaan. Vreeld genoeg kun je in Castro Marim niet goedkoop overnachten en daarom liepen we nog wat verder. De route is soms slecht aangegeven, maar bij twijfel raadpleeg ik mijn telefoon. Daarop kan ik precies zien waar we zijn en waar de rode lijn van de ingetekende etappe loopt. Zo kun je bijna niet fout lopen. Dit lijkt dus een zorgeloze onderneming te worden! Hoewel, als een aardige mevrouw ons niet had aangesproken en de weg gewezen naar het hotel dan waren we nu nog aan het dwalen. Het hotel was namelijk verplaatst en dat wist de telefoon niet. Die leidde ons naar het oude adres. 

Omdat we vandaag geen andere wandelaars gezien hebben vroegen we aan de hotelière of hier veel pelgrims komen. Best wel,zei ze, vorige week waren er nog drie.